ایسنا/یزد در نشست داوری منطقهای مهر اصالت ملی |«سهتار» و «چنته» از صنایعدستی شهرستان ابرکوه، مهر اصالت ملی دریافت کردند.
«حمید مشتاقیان» در گفتوگو با خبرنگار ایسنا اظهار کرد: طی برگزاری نشست سه روزه منطقهای مهر اصالت که در استان یزد برگزار شد، «حامد اکرمی» و «پوریا صالحی» هنرمندان حوزه صنایعدستی شهرستان ابرکوه موفق شدند برای محصولات خود در رشتههای چنته بافی و ساخت سازهای سنتی(سهتار)، مهر اصالت ملی را کسب کنند.
وی تصریح کرد: «چنته بافی» یکی از دستبافتهای زیبا و خاص بانوان هنرمند ابرکوهی است که از زنان قدیمی این دیار به یادگار مانده است.
مشتاقیان با بیان این که چنته نوعی ساک، کیسه یا توبره حمل اشیا کوچک و قیمتی است، ادامه داد: در گذشته از چنته برای نگهداری وسایل مختلف از جمله قرآن، مهر نماز، گل محمدی برای داخل سجاده، سرمهدان، شانه، آیینه داماد، قاشق، نخ و سوزن، لوازم خیاطی، ساعت و حمل غذا در هنگام کوچ استفاده میشده است ولی امروزه با اندک تغییر و بهروزرسانی، بیشتر جنبه تزئینی یافته است.
وی یادآور شد: چنته بافی در کهن دیار ابرکوه، از اواسط دوره صفویه تا اوایل قاجاریه رونق فراوانی داشته است و بیشتر در رسومات و آیینهای خاصی مانند «دستمال کیسه» از آن استفاده میکردند که امروزه «حامد اکرمی» محقق و هنرمند صنایعدستی شهرستان، آن را با مهندسی معکوس و پژوهش فراوان احیا کرده است.
این مسئول ابراز کرد: در کنار رشتههای مختلف صنایعدستی، هنر سازسازی یکی از مهجورترین هنرهای ایرانی است که مجال بیان نیافته است. این هنر سالیان متمادی به صورت خودجوش به دست هنرمندان عاشقپیشه که محنت سختی ایام و رد و مخالفت عموم را به جان خریدهاند، در خفا، حفظ و اشاعه و امکان حیات یافته است.
مشتاقیان با بیان اینکه در بررسی تاریخی ساخت انواع ساز، اطلاعات چندانی مگر در دوره قاجاریه حاصل نمیشود، اضافه کرد: سهتار یکی از دست سازههای زیبا و خاص هنرمندان ابرکوهی است که از هنرمندان قدیمی این دیار به یادگار مانده و چنین استنتاج شده که به احتمال قریب به یقین اکثر نوازندگان، آلات موسیقی مورد نیاز خود را خودشان میساختند.
رئیس میراث فرهنگی ابرکوه تصریح کرد: «سهتار» پیشتر همخانواده با سازهایی چون «دوتار» و «تنبور» بوده است و امروزه به «تار» بسیار نزدیکتر است. در موسیقی دستگاهی ایران استفاده از سهتار بسیار رواج دارد، گرچه بیشتر برای تکنوازی مورد استفاده قرار میگیرد.
مشتاقیان افزود: ساز سهتار دارای دو قسمت کاسه و دسته است، خرک روی صفحه و سیمگیر در انتهای کاسه قرار دارد بهگونهای که اگر ساز ایستاده روی زمین باشد، سیمگیر با زمین در تماس خواهد بود و در انتهای دسته، پنجه قرار دارد که محل قرار گرفتن گوشیها یا ابزارهای تنظیم کوک است. سهتار در مقایسه با تار، فاقد جعبه گوشی است و گوشیها روی سرپنجه سوار شدهاند و داخل آن نیستند.
انتهای پیام
شناسه خبر: 36411